پسرم شکوفه بهاری، دخترم شکوفه ی صورتی

دیروز تو دلم غوغایی شد... نمیدونم روزی حال امروزم رو درک میکنی...یا نه...شاید حال تو پدرانه باشه کفشهای کتانی سبزت رو پات کردم...همونهایی که پدرم برات خریده بود... رفتیم پارک...چهاردست و پا خودت رو از چمن به زمین رسوندی...بلند شدی و ایستادی...منو نگاه کردی...ذوبم کردی...راه افتادی....یک دو سه چهار....وای خدایم قابل شمردن نبود تند و با عجله....با لبخندی که چال گونه ات رو میتونستم ببینم...صدات کردم...مبین پسرم....دو زدی و برگشتی سمت من... ادمها....چقدر راحت از کنارت رد میشدند...گویی صدساله راه افتادی....دویدم...ترسیدم برات...بدون کفش...ترسم از برخورد ادمها با تو بود...بغلت کردم همزمان با افتادنت...بوسیدم و بوسیدم و گفتم آفرین پسرم.... ...

 شیرین ترین پسر دنیا هفت ماهه که بودی...کتاب مادر و پسر را خریدم...میخواستم بدانم...ناگفته ها را... اما...چند وقتی است فهمیدم...چیزهایی رو باید تجربه کنم... فهمیدم..عزیزترین مادر...وقتی ساکت و ارومه...وقتی صدایی ازش نیست...وقتی مادر قد و بالاش رو نمیبینه...باید سریع خودمو برسونم... نباید فکر کنم...تو مثل چند ماه پیش خوابیدی یا داری تو دنیای خودت دست و پا میزنی... دنیای تو شده کشف دنیای ما ....و کیفی میکنی دیدنی... من تا همیشه...حوصله ی این کنجکاوی هات رو دارم....اینا یعنی تو سالمی...یعنی تو باهوشی...یعنی تو پسری! و من شکررررررر میکنم خدایی که تو رو دستم امانت داد....   اینم چند تا از کشفیات کوچولوت که مامان رو خند...

نیمه ی شب  بود... من خواب و بیدار...همش چک میکردم نکنه روت باز باشه... شیرخواستی...بهت شیر دادم.... نه! شیر نمیخواستی...دور زدی و روت رو اون طرف کردی... غلت زدن هات شروع شد....همیشه وقتی بد خواب میشی...شروع میکنی غلت زدن... خوابم برد... یهو صدای شیرینت رو شنیدم .......بابا؛ آب بیده....آب بیده...بابا.... الهی مادر فدات بشه... بابایی رو میگی...بلند شد نشست...بوسیدت...بغلت کرد و بردت اب بده بهت... شک کردم شاید بیدار بوده!!! نمیدونی تو اون لحظه چه حس خوبی داشتم... بابا اوردت...اب خوردی...گوارای وجودت...سلام بر تشنه لب... حالا نوبت من بود...خودتو جا کردی تو بغلم....خودتو چسبوندی بهم... همونجوری که عاشقت میشم....ه...

پدر... بابا... چون کوه استوار...پشت گرمی من...دستهای مهربان مردانه...اغوشی محکم...ارامش و اطمینانم... بابا؛ عاشقت هستم.... میدانی...چقدر وجود مردانه ات را دوست دارم اولین مرد زندگی ام...که تمام مردانگی را در تو میدیدم...و هنوز که هنوز است...تو کاملترینی برایم... بابا؛ خودت ما را وابسته کردی...خودت...مهربانی...انعطاف پذیری...پدربودن...تا چه حد؟! میدیدم همیشه...میشنیدم همه جا....حرف پدر که میشد..هر کس چیزی میگفت...اما برای من هیچکس قابل مقایسه با تو نبود! تو همه چیز را در حق ما تمام کردی...همه چیز را... بابای صبور و ارامم...تا همیشه...تا هستی...من ارامم...من محکمم....من تشنه ی  حرفهای همیشه خوبت هستم...من دلگرمم...من افت...

بخدا باورم نمیشه.... تو سر شام گفتی...بابا ؛ آب بیده بده....و تکرار بیده بده.... من فدای اون صدای شیرینت...که خوش ترین اهنگه روزگارم شده این روزها.... من فدای درک و فهمت...که کاری جز شکر نمیتونم بجا بیارم من فدای خواسته ات بشم که....میتونی بیان کنی و ما اجابت... من فدای این پافشاری کودکانه ات بشم...که همه رنگ و بوی پاکی میده... من فدای جمله بندی ات بشم که....تمام حالم رو زیر و رو کرد... حالا از اون شب همش میگی ....بیده بده....توپ بیده بده....به به بیده بده... بگو باز هم بگو که اهنگ صدات ارامم میکند.... تو بخواه من جانم را میدهم .... کاش میتونستم تمام خواسته هات رو براورده کنم....تمامش رو... مبین....بزرگ هم که شدی ه...

این روزها صدای بوسه ی فرشته ها خانه مان را پر کرده.... و تو زیباترینشان هستی... مبینم...نمیدانم دلتنگی برای پدرت بود....یا کلام همیشگی من برای بوسیدن عکس دونفره تو ودایی روی یخچال...نمیدانم...رسم مهربانی ات بود...که گاه و بیگاه وقت شیر....یا نگاه کودکانه ات که همه چیز را خوب در خاطرش ثبت میکند....نمیدانم یاد گرفتی یا میدانستی... هر چه بود.... این روزهایمان را عوض میکند....خوش! میبوسی.... صدا دار ....قبلا هم میبوسیدی...اما به سبک کودکانه ات....گاه و بیگاه.... اما...این روزها میل خودت است و صدایی که از لبهای صورتی ات بیرون می اید... اولین بار عکس دامادی پدر را...البوم سبز را در کتابخانه پیدا کردی و به عکس پدر که رسی...

کفشهایم...دیگر پاشنه بلند نیست...همه سه سانتی و مهربان.... کیف بزرگم....کوچک شده...فقط برای وسایل ضروری...عوضش یک ساک دستی اضافه! لباسهایم...همه یقه دار و دکمه دار شده...مانتوهایم جلو بسته نیست....شال را ترجیح میدهم... ناخنهایم کوتاه میشوند....زود به زود...انگشترهایم نگین های تیز ندارد....ساعت بند چرمی دستم میکنم... وسایل شخصی ام شده دستمال...اب ...پوشک...یک دست لباس...کیسه... شاید گاهی صدای عروسکی از جیبم بیرون بیاد.... بیسکوییت مادر...تکه ای نان...رنگارنگ و...گوشه و کنار کیفم پیدا میشود... اینها را کسی به من یاد نداد.... نرم و لطیف پررنگ شدند... بعضی را از وقتی تو را هم نفس شدم... و بعضی بعد از امدنت تا ام...

ارامش جانم... بغلت میکنم...و دستمال خشک کنت رو برمیدارم.... میدونی کجا میخوایم بریم.... تو مسیر میبوسمت...روحم تازه میشه... چراغ دستشویی رو روشن میکنم و تو میگی هی هی... میخوام پاهاتو بشورم... اب رو گرم و سرد میکنم...پوشکت رو باز میکنم... و میشورمت... وقتی کارم تموم میشه...تو رو تو اینه  میبینم... میدونی مبین ...من عاشق این نگاه مهربونتم... که هر بار پاهاتو میشورم...تو اینه منو نگاه میکنی و میخندی...یه لبخند... یه لبخند که قلبم میگه داری تشکر میکنی! من فدات... اینا همه عشقه برای من...اینا همه لحظه های با هم بودنمونه... من هر بار که تو رو میخوام ببرم بشورم... .به ذوق همون لبخند همیشگی تو اینه ات میرم .... اون ...

برام هیچ حسی شبیه تو نیست کنار تو درگیر آرامشم همین از تمام جهان کافیه همین که کنارت نفس میکشم برام هیچ حسی شبیه تو نیست تو پایان هر جستجوی منی تماشای تو عین آرامشه تو زیباترین آرزوی منی من در تو خلاصه شده ام... و امشب...تمام دعاهایم را روانه ات میکنم خودم را فراموش کرده ام...مدتی است...و شدم تو! امشب خلوتی دارم...با خدایم...با تو...با خودم... اینهایی که ارام در گوشت زمزمه میکنم...اینها تمام ارزوهایم برای توست... و تا نفس میکشم....آمین گویم... باشد که مرغ آمین صدایم را بشنود... میدانی؛ چقدر میخواهمت....ارزوی من؟میدانی؟! میخواهم برایت....بهترین ها را.....و دعا میکنم برایت...عاقبت بخیری را... و یادم میماند....تمام کسانی...